در سرتاسر جهان، پلی وینیل کلراید (PVC)، از نظر حجمی، بیشترین مصرف را بین پلیمرها داراست. با وجود اینکه نگرانی های بهداشتی و محیط زیست باعث شکست بازار مشارکتی در برخی از مصارف خاص نموده است، PVC، عرصه وسیعی از دیگر مصارف مانند جایگزینی به جای چوب و پروفیل های آلومینیومی در محصولات ساختمانی را به خود اختصاص داده است. در تولید محصولات PVC از فرآیند اکستروژن فیلم دمشی نیز استفاده می شود. با این که PVC پایداری حرارتی محدودی دارد ولی مقاومت مذاب خوبی دارد که باعث می شود به راحتی در اکستروژن فیلم دمشی استفاده شود.PVC از نظر ساختار مولکولی، یک پلیمر بی شکل است ، در نتیجه شفافیت خوبی دارد. مشخصه مهم دیگر آن این است که می توان با اضافه کردن افزودنی های نرم کننده از آن به عنوان یک ماده انعطاف پذیر و یا انعطاف ناپذیر استفاده کرد. فیلم های سخت و انعطاف ناپذیر را می توان پوشش فلز گونه داد و به صورت سکه یا پولکی، در صنایع پوشاک استفاده کرد. از فیلم های انعطاف پذیر نیز می توان برای لفاف های بسته بندی پوشاک و دیگر منسوجات استفاده کرد.دو خاصیت مهم دیگر PVC که از مزایای فیلم مصرفی محسوب می شوند عبارتند از خاصیت ممانعت از نفوذ (Barrier) و انقباض حرارتی (Heat-shrinkability). به موجب این دو ویژگی، فیلم های PVC، در صنایع بسته بندی مواد غذایی مانند شکلات نیز به اندازه مصرف در صنایع بسته بندی غیرغذایی مانند بسته بندی فشرده قطعات خودرو استفاده می شود.
