روان کننده ها به دو علت به پلیمر افزوده می شوند: روان کنندگی داخلی و روان کنندگی خارجی. روان کنندگی خارجی، اصطکاک بین پلیمر و تجهیزات فرآیندی مانند دای را کاهش می دهد. به عنوان مثال، روان کننده ها با کاهش تنش اعمال شده روی مذابی که از میان دای عبور می کند، Melt fracture را از بین می برند. به علاوه، تراوش و تجمع مواد در لبه دای نیز به وسیله این روان کننده ها کاهش می یابد. روان کننده های داخلی، اصطکاک بین مولکول ها در جریان مذاب و به صورت قابل ملاحظه ای ویسکوزیته را کاهش می دهند. همچنین استفاده از این روان کننده ها، توان مصرفی مورد نیاز برای فرآوری برخی از پلیمرهایی که فرآیندپذیری سختی دارند را کاهش میدهد. از روان کننده های رایج می توان نمک های فلزی اسیداستئاریک و پارافین ها را نام برد
