مواد رنگی شاید رایج ترین افزودنی هایی باشند که در صنعت پلاستیک استفاده می شوند و این تنوع رنگ های موجود است که محصولات را در نظر مشتری ها جذاب می نماید. با این که رنگ ها اصولاً برای زیبایی استفاده می شوند ولی مزایای دیگری نیز دارند، مانند خاصیت جذب امواج ماوراءبنفش که توسط دوده انجام می شود.مواد رنگی به صورت های مختلفی در پلیمرها استفاده می شوند. چهار نوع رایج آن ها عبارتند از: ترکیبات پیش رنگ شده، افشره رنگ، رنگ های خشک و رنگ های مایع. ترکیبات پیش رنگ شده برای فرآوری نهایی آماده هستند. این نوع مواد رنگی را پیش از ورود پلیمر به اکسترودر با نسبت مشخصی با پلیمر ترکیب می کنند. این راحت ترین روش برای رنگی کردن پلیمرهاست زیرا نیاز به مواد اضافی یا تجهیزاتی به غیر از یک اکسترودر ندارد. به علاوه یکنواختی رنگ نیز معمولاً بسیار عالی است. با این حال این روش گران است، زیرا نیاز به یک مرحله برای ترکیب اولیه این ترکیبات دارد. افشره رنگ، اغلب گرانول هایی هستند که محتوی درصد بالایی رنگدانه می باشند که با یک حامل پلیمری مناسب ترکیب شده اند. سپس این گرانول ها، با نسبت مشخصی برای رسیدن به رنگی مشخص، به مواد دیگر افزوده می شوند. مواد رنگی اغلب در حدود 4% از کل مواد استفاده می شوند و نسبت به زمانی که از ترکیبات پیش رنگ شده استفاده می شود، نیاز به حداقل فعالیت و تجهیزات دارند. اگر مخلوط کردن مواد در اکسترودر به درستی انجام شود، این روش یکی از رایج ترین روش ها برای رنگ دادن به پلاستیک هاست. رنگ های خشک، پودرهایی رنگی هستند که بدون حامل پلیمری استفاده می شوند. اگر چه این مواد را می توان با انواع مختلف پلیمرها استفاده کرد، ولی کار با آن ها تا حدی مشکل است. ذرات بسیار ریز این مواد مانند گردوغبار در هوا پخش شده و موجب آلودگی می شوند. همچنین ممکن است به دلیل چگالی حجمی پایین، در ناحیه ورود خوراک کلوخه شوند و به صورت یکنواخت وارد اکسترودر نشوند. رنگ های مایع، حاوی رنگدانه ها بر پایه ی مایع هستند. استفاده از رنگ های مایع، برخی مشکلات کار کردن با رنگ های خشک را مرتفع کرده است ولی با این حال برای انتقال دقیق آن ها باید از پمپ استفاده کرد. از آنجا که غلظت رنگدانه ها در رنگ های مایع زیاد است، میزان مصرف آن ها کم (حدود 1%) می باشد. اگرچه این 4 مورد روش های انتقال رنگ به پلیمر می باشند، در اصل 2 نوع مواد رنگی پایه ای در ارتباط با این روش ها موجود است: رنگدانه (dye) و پیگمنت (pigment) (رنگ های غیرمحلول). رنگدانه ها، رنگ هایی با کیفیت بسیار بالا (ظاهری درخشان) روی پلیمرها ایجاد میکنند. این مواد در پلیمر حل می شوند و بنابراین به راحتی توزیع می شوند. رنگدانه ها از نظر پایداری دمایی محدودیت دارند، در نتیجه باید از رنگدانه هایی متناسب با محدوده دمایی پلیمر استفاده کرد. از رنگدانه ها عمدتاً برای رنگ کردن محصولات شفاف استفاده می شود. پیگمنت ها ذرات رنگی ریزی هستند که معمولاً برای ایجاد رنگی یکنواخت باید کاملاً توزیع شوند. پیگمنت ها بر پایه ترکیباتی آلی یا غیرآلی هستند، ولی عموماً از نظر حرارتی پایدارتر از رنگدانه ها هستند و همچنین خواص ظاهری (قدرت پوشش) بهتری دارند، اما درخشندگی آن ها به خوبی رنگدانه ها نیست. تاکنون اکثر پیگمنت ها بر پایه فلزات سنگین مانند سرب و کادمیوم تولید می شدند ولی ملاحظات زیست محیطی باعث تولید انواع پیگمنت های عاری از فلزات سنگین شده است.
